Afrikanisatie

De faal-trip naar Lake Nakuru National Park

Deze foto is voor de dames.

Afgelopen vrijdag zouden we met de internationale studenten van Moi University naar Lake Nakuru National Park gaan. Uiteraard hadden we hier heel veel zin in, want dit schijnt één van de beste parken van Kenia te zijn. En nog sterker: we hebben een pasje gekregen waarmee we zogenaamd voor 50KES (+- 50 cent) naar binnen zouden kunnen. Da's even beter dan de 80 dollar die je normaal betaalt.

Natuurlijk was dit allemaal te mooi om waar te zijn, want na dik 3 uur in een hete bus te hebben gezeten, en 2 uur te hebben gewacht bij de ingang van het park, konden we niet naar binnen. Mooi dan!

Het probleem zat hem in de communicatie en de perfect bedachte leugen dat we allemaal studenten van Moi, uit Kenia waren. Helaas vielen wij als blanken tussen de studenten een beetje op en ging het feest niet door. Balen! Maar we hebben wel gratis lunch gekregen. Het park krijgt een andere keer een herkansing,

Kisumu

Afgelopen maandag zijn we 's ochtends richting Kisumu vertrokken. Annelie (een huisgenoot van Skip), woont daar en ze was jarig. Dat hebben we natuurlijk gevierd! Verder hebben we gisteren en vandaag wat scholen bezocht en staan er morgen nog een paar scholen op het programma. Dit allemaal voor ons onderzoek, want dat hoort er natuurlijk ook nog bij.

Mr. Jowi. van de organisatie waarmee we werken had één van zijn werkneemsters aangewezen om ons te helpen. Deze jongedame, genaamd Monica, was dinsdag geheel tegen de Afrikaanse traditie in, op tijd om ons op te halen.

Met haar zijn we naar een klein gehucht, net buiten de stad geweest en daar hebben we twee middelbare scholen bezocht. Dit waren zogenaamde "Harambe" scholen. Deze worden niet door de overheid, maar door de lokale gemeenschap gefinancierd.

Op deze twee scholen hebben we één geschiedenisles kunnen observeren en twee docenten kunnen interviewen. Verder bestond het programma vooral uit praatjes maken met de principal, gastenboeken tekenen en foto's maken. Al met al een hele leuke ervaring en erg goed voor ons onderzoek!

Vandaag zijn we naar de Kisumu Boys' High School geweest. Zoals de naam al zegt is dit een school voor jongens. Dit schijnt ook één van de betere scholen in Kenia te zijn. Ze leveren zelfs studenten voor de Amerikaanse Harvard universiteit. 

Wat ons vooral opviel aan deze school, is dat het onderwijs enorm competitief is. Leerlingen die goede cijfers halen worden beloond door een eervolle vermelding op het prikbord en soms krijgen ze zelfs geld, als ze de beste van de klas zijn.

Het team van vandaag (30 maart)!

Keurig in uniform. Leerlingen van de prestigieuze Kisumu Boys' High School.

Op deze school hebben we een les bijgewoond en na die tijd de docent geïnteviewd. De openheid van de mensen waarmee we praten heeft ons aangenaam verrast. We hadden verwacht dat ze misschien wat voorzichtig en terughoudend zouden zijn, maar het tegendeel is waar. Alle docenten die we hebben gesproken, praatten heel open over alle onderwerpen waar we naar vroegen. We waren zelfs zo brutaal om naar het loon van Keniaanse leraren te vragen, en zelfs van de principal zelf kregen we hier direct een antwoord op. Dat is dus blijkbaar geen probleem.

Deze avond zijn we met Annelie en haar ouders uit eten geweest, mede omdat haar ouders beide jarig zijn. We hebben heerlijk gegeten bij een redelijk westerse tent, waar we lekkere burgers, curry's, en nog veel meer konden eten. Bij dezen een eervolle vermelding voor Annelie, Ed, en Mariet, want het was helemaal super!

Voor morgen (donderdag) staan er vier scholen op het programma, maar aangezien dingen hier vaak uitlopen zullen we nog wel zien waar we uiteindelijk stranden. Al met al hebben we in ieder geval al redelijk wat bruikbare data voor ons onderzoek kunnen verzamelen, dus dat geeft hoop.

Leuke mensen, leuke feestjes.

Als afsluiter weer even naar de informele kant van ons bezoek aan Kisumu (fantastische stad trouwens!). Dankzij Annelie zijn we een paar kennissen rijker. We hadden gisteravond een feestje van een Duits meisje die uit Kenia vertrok. Het was in haar hostel (bij een soort gastgezin) en daar hebben we met een hele groep mensen (zowel Kenianen als Europeanen) lekker gegeten, gedronken en vooral heel gezellig zitten praten.

We hebben o.a. Rafaël (Beglië), Joonas (Finland), Magda (Polen), Maike (Duitsland), nog een Nederlands stel en een boel Kenianen ontmoet. De eigenaren (een getrouwd stel) waren ook geweldige mensen. 

Ook in het donker trotseren wij het Keniaanse verkeer per motor (piki-piki, of boda-boda).

Leuk feitje: Chris, de eigenaar van het hostel, gaat 14 mei fietsen voor een goed doel en na een paar glazen wodka leek het ons (Skip, Joonas en ik) een heel goed idee om mee te doen, want Nederlanders fietsen nou eenmaal veel en het is voor een goed doel.

Met een beetje geluk, doorzettingsvermogen en wat wodka in de bidon, hopen we deze 90km door Kenia tot een goed einde te brengen. Waarschijnlijk gaan we nog op zoek naar sponsoren, maar we moeten nog even kijken hoe dat werkt, dus hierover zal nog wel een smeekbede verschijnen.

Naast dit goede idee hebben we ook telefoonnummers uitgewisseld met onze nieuwe vrienden, zodat we nog vaker samen wat leuks kunnen doen. Het wordt hier steeds gezelliger. 

Ons plan is om tot zaterdag in Kisumu te blijven, maar hoe dat precies loopt zien we nog wel. Tot nu toe vermaken we ons in ieder geval prima!

Conclusie: We beginnen aardig te Afrikaniseren. De hitte in Kisumu is vrij pittig, maar aan het tempo van leven en de moeilijkheid van het maken van afspraken zijn we nu aardig gewend. We hoeven dan ook nog niet per se naar huis.

Doei! En tot de volgende blog.

Omdat het zo'n lang verhaal was, is hier nog een foto van het hoofdgebouw van de universiteit, met mij in een rare pose (rechts). Veel kijkplezier.